Door Ton van der Hoeven:
Tijdens de bouw van het oude land liep ik als klein jongetje langs en dacht toen, deze woningen zijn voor de elite, voornamelijk voor de gepensioneerde tuinders. Nooit gedacht dat ik hier zelf nog eens zou mogen wonen. Met veel plezier, veiligheid en geborgenheid.
Door Henk van Dijk:
Er is ontzettend veel positief veranderd in de loop van de 22 jaren dat ik mag wonen in het oude land. Alleen al het gedurende de gehele dag open zijn van de grote zaal, bibliotheek, wasserette, biljart en het koffie apparaat. Dat was in onze begintijd niet zo! Ook de toiletten waren gesloten dus tijdens het biljarten (mocht tot 19.30 uur) moesten de heren wel eens rennen. Mede hierdoor gaan de bewoners ook prettiger met elkaar om en is de sfeer 100% oké. Twee jaar geleden is helaas mijn vrouw overleden en ben ik hier heel goed opgevangen.
Door Lisa van Oostaijen:
Heel blij dat ik hier mag wonen en bijzonder blij met de contacten. Ik woon pas 1 jaar en voel me hier heel veilig. Gezelligheid staat bovenaan. Gezellige ontbijtjes en etentjes. Je kan je verhaal kwijt en hebt steun aan elkaar.
Door Adrie Scholtes:
Ik woon hier nu ruim zeven jaar en ben vooral heel blij met de 24 uurs diensten van de beheerders. Want zodra je alarm maakt staan ze er direct. Ik kan het met vrijwel alle bewoners goed vinden. Helaas is mijn man drie jaar geleden overleden maar in zijn laatste jaar is hij heel goed opgevangen door enkele medebewoners. Ook ben ik heel blij dat ik beneden woon en van de tuin kan genieten die zo mooi wordt onderhouden door de tuinploeg. Heerlijk `s morgens een krantje lezen in de bibliotheek en een bakkie doen. Ook leggen we enkele keren in de week een kaartje.
Door Gerrie van Dop:
In 2007 zijn we in het oude land komen wonen. We hebben veel meegemaakt. In de winter van 2007 is er een felle brand geweest in een appartement. Dat was echt heftig! We werden uit ons appartement gehaald maar konden `s avonds gelukkig weer naar ons eigen huis. Ongeveer een jaar later werd er met de renovatie gestart, dat was heel wat.
De renovatie van het eerste appartement duurde wel enige maanden, nu is dat nog maar 1 maand. In mei 2009 werd er gestart met de plaatsing van de glazen puien. Dat was een hele klus, maar een paar maanden later was de klus geklaard. Het stichting bestuur heeft toen voor de bewoners en de bouwvakkers een barbecue georganiseerd. Dat was heel gezellig! De sloper had een vriend die muziek maakt dus toen was het feest compleet. Enige tijd later was de begane grond aan de beurt.
Daar werden twee appartementen opgeofferd, één voor de toiletten en biljart en één voor de garderobe en koffiekamer. Ook werd nadien de oude zaal gerenoveerd waar ook het biljart heeft gestaan. In de gang beneden was het net een schuur waar je doorheen liep.
Maar er is heel wat moois voor terug gekomen, zoals het met elkaar kunnen koffie drinken (gratis) en het oudelanduurtje om 16.00 uur.
Ook hebben we een heel mooi terras gekregen, dat was er ook nog niet. En laten we de jeu de boules baan niet vergeten, ook deze is toen aangelegd. Al met al hebben we heel wat meegemaakt, niet veel geklaagd en woon ik nog met heel veel plezier in de flat.
Door Arend en Wil Vreugdenhil:
Wanneer wij dit schrijven, wonen wij bijna een jaar in het appartementen complex het oude land. Een unieke plek om te wonen. Wij zijn zo blij met de gelegenheid die ons geboden werd. Net als iedereen moesten wij wennen aan deze manier van wonen. Zo wilden we de stofdoek uitkloppen op de gang en `s avonds voor het naar bed gaan, de deur op het nachtslot doen. Maar tot onze verbazing werd ons huis al snel ons thuis! Ook onze kinderen vinden het fijn, dat wij hier wonen. Zij voelen zich min of meer ontzorgd en zijn blij met ons comfort.
Bezoek van vrienden en kennissen uit Drenthe die onze woongelegenheid hebben bezocht en bewonderd. Het vertelt hoe bijzonder wij hier wonen: met een deskundig en gedreven bestuur bestaande uit vrijwilligers en dat werkt onder een stichting.
Maar ook dat er twee beheerdersechtparen zijn, waar bewoners met respectvolle omgang terecht kunnen en zich ook nog inzetten voor afwisselende gezellige activiteiten. In Nederland is dit bijna uniek! Het mag weleens gezegd worden.
Maar nu nog een persoonlijk verhaal: Omstreeks 2007 kregen wij een prachtig beeldje van leerling Marjolein. Het beeldje stelt de Ark van Noach voor. Het is gemaakt van Mexicaans aardewerk, gekocht in de wereld winkel. Dat beeldje verhuisde altijd met ons mee.
Voor ons is dit beeldje een dierbaar bezit geworden. Wat schetst onze verbazing toen wij begrepen, dat de bewuste leerling Marjolein en haar moeder, de kleindochter en dochter blijken te zijn van de vorige bewoonster van ons appartement, waar zij meer dan 25 jaar met veel plezier heeft gewoond. En nu staat de ark van Noach, een cadeau van haar kleindochter voor ons, hier in ons appartement. Alsof de cirkel nu rond is. Ook wij hopen dat het ons gegeven wordt nog een groot aantal jaren hier te mogen wonen en deel uit te maken van deze fijne gemeenschap.